Διεθνής αεροπορική μεταφορά επιβατών. Εφαρμογή της Δ.Σ του Μόντρεαλ 1999, που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον Ν. 3006/2002 και τέθηκε διεθνώς σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2003.

 

Αεροπορική μεταφορά Αθήνα/Ρώμη στις 15.05.2004. Τραυματισμός της ενάγουσας επιβάτιδος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποβίβασης επιβατών στο Αεροδρόμιο Leonardo Da Vinci της Ρώμης. Πιο συγκεκριμένα, μετά την προσγείωση του αεροσκάφους η ενάγουσα, που καθόταν στην πρώτη σειρά καθισμάτων της οικονομικής θέσης, έλυσε τη ζώνη ασφαλείας και επιχείρησε να σηκωθεί από τη θέση της. Τη στιγμή εκείνη αποκολλήθηκε από τα σημεία στήριξής του ο μεταλλικός βραχίονας, ο οποίος στηρίζει την κουρτίνα που διαχωρίζει τη διακεκριμένη από την οικονομική θέση, και έπεσε πάνω στο πρόσωπο της ενάγουσας, προκαλώντας τραυματισμό στα αριστερά της μάτι και αυτί, καθώς και στη μύτη. Η ενάγουσα αξίωσε από την αεροπορική Εταιρία τα ιατρικά έξοδα, στα οποία υπεβλήθη εξαιτίας των τραυματισμών της, ανερχόμενα στο ποσό των Ευρώ 5.100,  καθώς και Ευρώ 100.000 ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη την οποία υπέστη.

 

Για την επέλευση του ως άνω τραυματισμού της ενάγουσας, το Δικαστήριο  έκρινε υπεύθυνους για αμέλεια την εναγομένη και τους υπαλλήλους της. Επιδίκασε στην ενάγουσα το ποσόν των Ευρώ 5.100 με βάση το άρθρο 17.1 της Δ. Σύμβασης του Μόντρεαλ, σύμφωνα με το οποίο για τη θεμελίωση της ευθύνης του αεροπορικού μεταφορέα σε περίπτωση σωματικού τραυματισμού επιβάτη, στα πλαίσια μιάς σύμβασης μεταφοράς επιβατών, αρκεί η συνδρομή: (α) ευθύνης του μεταφορέα,  (β) ατύχημα, το οποίο να συνιστά τον γενεσιουργό λόγο της προκληθείσας ζημίας,  καθώς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον καταλογισμό ευθύνης στον μεταφορέα. Το ατύχημα ως γεγονός θε πρέπει να είναι αιφνίδιο, βίαιο, να προέρχεται από εξωτερική αιτία, να προσβάλλει τον ανθρώπινο οργανισμό και να έγινε κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, και (γ) ζημία από σωματικό τραυματισμό. Επίσης, ως γνωστό, κατά το ελληνικό δίκαιο, εκτός από την περιουσιακή ζημία, την οποία υπέστη ο επιβάτης λόγω αθέτησης των υποχρέωσεων του μεταφορέα, η οποία αποκαθίσταται κατά τα ανωτέρω, είναι δυνατόν, κατά το άρθρο 932 ΑΚ, να οφείλεται και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη ο επιβάτης, εφόσον η αθέτηση αποτελεί και αδικοπραξία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση  το Δικαστήριο επιδίκασε στην ενάγουσα το ποσό των Ευρώ 10.000. Και τούτο επειδή έκρινε ότι οι τεχνικοί εδάφους της εναγομένης δεν κατέβαλαν την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια, την οποία όφειλαν ως τεχνικοί αεροσκαφών από τις περιστάσεις να καταβάλουν ώστε να μην προκαλέσουν κίνδυνο για οιονδήποτε επιβάτη και μέλος του πληρώματος του αεροσκάφους, και, πιο συγκεκριμένα, επειδή δεν στήριξαν επαρκώς τον μεταλλικό βραχίονα στην άτρακτο του αεροσκάφους πριν την αναχώρηση του τελευταίου από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Η παράλειψη αυτή των προστηθέντων της εναγομένης αεροπορικής εταιρίας συνιστούσε παράλληλη αδικοπρακτική συμπεριφορά θεμελιώνουσα την πιο πάνω αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.