Διεθνής αεροπορική μεταφορά επιβατών, διεπομένη από την Δ.Σ. του Μόντρεαλ 1999, που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον Ν. 3006/2002 και τέθηκε διεθνώς σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2003.
Οι διατάξεις των άρθρων 19, 22 παρ. 1, 2 και 5 και 23 παρ. 1 της Δ.Σ. του Μόντρεαλ ορίζουν τις προϋποθέσεις, υπό τις οποίες οι επιβάτες που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν ζημία λόγω καθυστέρησης μπορούν να ασκήσουν κατά του αερομεταφορέα αγωγή αποζημίωσης. Οι ίδιες διατάξεις θέτουν ως όριο της ευθύνης του αερομεταφορέα τα ποσά που αναφέρονται σε αυτές κατά περίπτωση.
Ως καθυστέρηση κατά το άρθρο 19 Δ.Σ. Μόντρεαλ νοείται η μη έγκαιρη άφιξη στον τόπο προορισμού. Αντιθέτως στο άρθρο 6 του Κανονισμού 261/2004 ΕΚ η καθυστέρηση ορίζεται σε σχέση με την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης.
Σε περίπτωση αποδεδειγμένης καθυστέρησης αποκαθίσταται μόνο η περιουσιακή ζημία. Η αποκατάσταση της τυχόν ηθικής βλάβης αφήνεται στο εσωτερικό δίκαιο των κρατών μελών της Δ.Σ. του Μόντρεαλ.
Σύμφωνα με το Ελληνικό εσωτερικό δίκαιο για την αποκατάσταση ηθικής βλάβης με την μορφή χρηματικής ικανοποίησης απαιτείται η επίκληση και συνδρομή αδικοπρακτικής ευθύνης (άρθρα 914 και 932 ΑΚ). Συνεπώς, επί αθετήσεως συμβατικής υποχρέωσης απορρέουσας από την σύμβαση αεροπορικής μεταφοράς δεν γεννάται δικαίωμα χρηματικής ικανοποίησης εκτός εάν αποδειχθεί ότι η αντισυμβατική συμπεριφορά θα ήταν και παράνομη θεμελιώνουσα ευθύνη εξ αδικοπραξίας.
